Nee, ook jij niet. Ook niet de hippe 30ers in Amsterdam. Begrijp me niet verkeerd, er zijn zeker mensen die er goed uit zien. Maar stijl hebben, is echt iets anders.
Het zit ‘m in het algehele plaatje. De ambiance. De uitstraling. Van kleding tot gedrag. Van emoties tot beweging.
Zodra je één van de metrostations in Parijs uitstapt, word je niet alleen overvallen door de schoonheid van de stad zelf, maar ook door de schoonheid van de mensen die erin wonen. Mijns inziens kan je aan een aantal dingen zien of iemand een Fransoos of Parijzenaar is of niet.
Allereerst de kleding. Misschien wel het grootst en belangrijkste deel van de uitstraling. Draagt diegene makkelijke sneakers van een bekend sportmerk? Draagt diegene een grote tas, die eigenlijk bedoeld is voor scholieren? Draagt diegene een outfit waarin streepjes, een baret en ballerina’s voorkomen, het liefst gecombineerd? Draagt diegene een skinnyjeans (als man)? Of een regenjas van de Decathlon als ze gezellig een koffietje gaan drinken? Allemaal tekenen dat we hier niet te maken hebben met een Parijzenaar.
De Parijzenaren kleden zich niet om comfortabel te zijn, of om voorbereid op elk weersoort (stel je voor dat het opeens gaat regenen). Ze kleden zich om er goed uit te zien, met zorgvuldig gecureerde kledingstukken van goede kwaliteit. Zara en Stradivarius zijn uit den boze, we bezoeken enkel de mooie boutiques. Grote merken of hysterische prints zie je niet gauw. Dr Martens komen hier zelden voor. De kledingstukken zijn uniek, maar bescheiden.
Hun uitstraling is ook echt anders. Buiten dat ze allemaal knap lijken te zijn, hebben ze gewoon een bepaalde allure over zich. Parijzenaren lijken altijd te weten waar ze naartoe moeten. Niet stuntelig om zich geen kijken, slenteren, of stoppen midden op straat. Nee, recht op het doel af. Het straalt zelfverzekerdheid uit. Ze zullen ook niet gauw naar je lachen als je hen passeert, ze kijken je waarschijnlijk niet eens aan. Lachen doen ze met vrienden, met wie ze gezellig op het terras een wijntje zitten te drinken. Dat is nog iets: ze laten schreeuwerige caféketens links liggen, gaan liever naar een brasserie of zitten in een gestileerd café. Ze geven voorkeur aan een terras gevuld met gezellig geroezemoes, of kletsen rustig op een bankje. Dronken geschreeuw of gelal zoals je in de Nederlandse studentensteden ziet, komt hier enkel voor als we het hebben over de toerist.
Iets wat ik me dan serieus afvraag, is hoe de mensen daar alle goede kleding en de levensstijl betalen. Want de prijzen van een koffie of een wijntje liggen in de gemiddelde (hippe) horecazaak ver boven die in Amsterdam. En dan hebben we het nog niet over de huurprijzen in de stad. Waar halen deze mensen het geld vandaan om deze kleding te kunnen bekostigen? Ik kan me niet voorstellen dat ze thuis alleen maar water drinken en oud brood eten, om er zo bij te kunnen lopen. Of dat ze allemaal het geluk hebben een rijke pappie te hebben. Wat voor banen hebben deze mensen?
Ik wil graag zijn zoals zij, maar ik denk dat ik diep van binnen ook te veel Nederlander in mij heb. Als ik van plan ben 15 duizend stappen door de stad te gaan zetten, doe ik dat natuurlijk het liefst op een fijne sneaker. Hoe doen die Fransen dat op die kleine loafertjes? Of hebben zij voeten van staal? Of juist van die kleine poezelige voetjes, waar nooit een blaar of eeltplek op te vinden is? En als het regent, is het nou eenmaal fijn om een regenjas aan te hebben, en niet als een kat te verzuipen in zo’n bontjas. Of gaan zij dan gewoon niet naar buiten?
Een belangrijk verschil is volgens mij ook dat de Nederlander bang is om echt authentiek te zijn. Eigenheid zit minder in ons. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, dat komt ergens vandaan toch? En ook al is er heel veel aan het veranderen in Nederland, ik denk dat dit nog steeds een gangbaar gedachtegoed is in ons landje (ook al denken we graag zelf van niet). Dat, in combinatie met onze voorliefde voor goede prijsjes, zorgt ervoor dat de gemiddelde Nederlandse vrouw niet verder kijkt (of kan kijken, gezien de koopkracht) dan de H&M en Pull&Bear. Waardoor écht uniek, echt stijlvol, maar weinig voorkomt.
Maargoed, ik denk dus dat ik/we een hoop te leren hebben van deze Parijze way of living. Bij deze spreek ik met mezelf af in het vervolg voorbij de klassieke kledingwinkels te kijken. Om eens goed te kijken op een brocante of in een vintage store, in plaats van er doorheen te scannen zoals ik eigenlijk altijd doe. Door eens in een café te gaan zitten dat ik niet via TikTok heb gevonden. En ik spreek ook af om mijn zoektocht naar een comfortabel loafertje voort te zetten.
Bisous,
Mijntje